Column: Ode aan

“Jij had zoiets van bekijk het maar. Ik doe het wel in mijn eentje of met anderen, maar niet met jou.”
Een van de eerste zinnen die mijn studieloopbaanbegeleider, Martin, mij toesprak bij mijn diploma-uitreiking. Dit gevoel had ik hem gegeven en dit heeft hij erg goed aangevoeld. Ik had er zo mijn reden toe en dat wist hij. Toch slaagde ik er niet in om hem af te stoten, want hij bleef. Martin bleef beschikbaar op afstand en gedurende de maanden erna vond ik mijn weg weer richting hem.

Martin verstrekte niet slechts onderwijs, deed niet slechts zijn taak. Hij bracht zijn eigen persoon mee, was mens. Diploma’s, vakkennis, didactische vaardigheden bezitten maakt een docent nog geen goede docent. Iemand zien, inspireren, zelfreflectie vermogen en eigenheid maken een docent waardevol. Als je dat hebt, dan kun je fouten maken. Je bent het waard om te vergeven, om bij terug te komen. Martin was zo’n persoon voor mij, Martin 1.

Er bleek nog een persoon als hij te zijn, tevens naamgenoot. Martin 2, stagebegeleider van mijn afstudeerstage. Mijn ruggengraat had versterking nodig om hem als stagebegeleider aan te kunnen. Hij was degene die mijn ruggengraat liet wankelen en tegelijkertijd weer versterkte. Hij leerde mij puur te zijn, kwetsbaar en klein om vervolgens weer met zelfvertrouwen weg te lopen.

Zo leerde hij mij ook drie pijlers die essentieel zijn voor ouders bij het opvoeden van kinderen: veiligheid, eigenheid en structuur. Zo leerde hij mij ook om als therapeut te zijn. Contact is in de basis het enige wat er toe doet. Structuur bieden, veiligheid creëren, beschikbaar en eigen zijn.

Martin 1 en 2 maken een groot deel uit van wie ik als persoon ben geworden. Als persoon en daarmee ook als therapeut. Elke keer als ik twijfel aan mijn eigen kunnen, of ik wel voldoende kennis en vaardigheden heb van het vak, herinner ik mijzelf aan dat wat ik geleerd heb van deze Martins en van veel andere docenten van de opleiding. Ode aan deze docenten en stagebegeleiders die inspireren, eigen zijn en de ander zien. Laten we als docenten, stagebegeleiders en vaktherapeuten elke nieuwe generatie inspireren en hen ons laten inspireren. Circle of vaktherapeuten, circle of life.

Door: Eline ten Pas