Column: PMT'er versus COVID-19

PMT’er versus COVID-19

Door het raam starend naar buiten met mijn inmiddels vierkante ogen. Mijn hoofd vol van uren lang beeldbellen. De know-why was aanwezig maar de know-how schitterde door afwezigheid. Met mijn handen grijpend naar mijn voorhoofd, licht masserend om de hoofdpijn weg te wrijven, vroeg ik mij regelmatig af waar ik mee bezig was. Hoe kan je een ervaringsgerichte therapeut achter een laptop zetten? Zet mij maar in de zaal, geef me materiaal en ik voel mij in mijn kracht. Nu voelde ik mij onthand, bijna letterlijk.

Een in raptempo ontstane WhatsApp-groep met 252 PMT’ers voelde als mijn redding. FIJN! Ik snakte naar voorbeelden van online-oefenvormen en ervaringen van anderen. Het tegendeel bleek waar, al snel ontregelde ik alleen maar meer. Ik trof collega’s die al veel verder waren dan ik met de online therapieën. Sterker nog, collega’s die zelfs enthousiast waren over deze vernieuwende tijd.

Ik kreeg nog steeds níet uit mijn hoofd dat een therapie waar lichaamsbeleving en bewegingsgedrag centraal staat niet via een beeldscherm hoort. Totdat ik een Webinar Online Expressive Therapy keek waarin deze overtuiging werd besproken, met als titel:
‘mythe 1’. Blijkbaar was het een mythe, mijn waarheid bleek onjuist. De mythe werd ontkracht met de woorden: “Via de online omgeving communiceren we met elkaar, we hebben contact met elkaar, we ervaren emoties in een online omgeving. De online omgeving heeft juist veel potentie”. Het gaf me nieuwe energie, ik moest loskomen van wat wás en gaan naar wat ís.

Met nieuwe energie en frisse moed kon ik week 4 thuiswerken voltooien. Dit heb ik welgeteld 5 dagen volgehouden. De zaal bleef mij ondertussen roepen. In overleg met mijn leidinggevende ben ik 16 april weer voor het eerst naar locatie geweest. Sindsdien ben ik beetje bij beetje meer de kinderen en jongeren face-to-face gaan zien. Zoveel  mogelijk buiten.

Daar stond ik weer met de cliënt dichtbij op afstand, buiten in het zonnetje. Er was echt contact, aandacht, nabijheid en veiligheid. Bankjes op het terrein die eerder gewoon bankjes waren werden obstakels, goaltjes werden een spannend klimobject en verstoppertje dé activiteit voor denken-voelen-doen.

Toen ik de eerste cliënt van deze dag na de therapie terug zag lopen naar de woongroep wist ik: wat een pracht vak en dít is waarvoor ik het doe. Fantastisch dat we blijkbaar ook veel online kunnen en dat wij als PMT’ers onze creativiteit hiervoor kunnen inzetten, maar laat mij maar op locatie zijn. In real life, face-to-face, dichtbij op een afstand van minimaal 1,5 meter. Good to be back.

Door: Eline ten Pas