Creatieve uiteenzetting van de NVPMT studiedag op 1.11.19 in Zwolle
 

Met een heerlijke ‘Coffee Table Jazz playlist’ op de achtergrond denk ik terug aan de NVPMT studiedag, terwijl ik naar een nog leeg Word-document staar. De eerste NVPMT studiedag voor mij. Voor mij is het nog geen ‘Hey!’, ‘Hee, wat leuk jou hier te zien!’, ‘Zoooo, jóu heb ik lang niet gezien!’ of ‘Hoe is het met jou dan??’. Nee, voor mij heeft een studiedag als deze nog geen 'reünistisch’ karakter. In de zomer ’18 ben ik afgestudeerd aan de Calo en mijn PMT-netwerk is nog niet van dusdanige omvang dat ik op elke 10 vierkante meter een bekende zie.

Al snel bleek toch het cliché ‘wat is de wereld toch klein hè!’ waar te zijn. Connecties die je via via blijkt te hebben, wat oud-studiegenoten en docenten. De sfeer heb ik als enorm comfortabel en welkom ervaren.
Na de eerste contactmomenten volgde de openingsdans. Het moment waarop ik weer even besefte dat er ook iets bestaat als contact met jezelf. Zodoende werd ik mij ervan bewust dat de spanning die ik had opgebouwd weg was en ik schaamteloos en ontspannen mee kon dansen.

De eerste workshop van Pim Hoek en Bas Dopheide over het PMT-innovatielab bevatte voor mij een thema die naast ‘contact’ ook overkoepelend was voor deze studiedag, namelijk het thema ‘innovatie’. Het was experimenteren met een uitkomst die voor niemand vaststond, zowel in de workshop als op zo’n dag. Een wijs man uit een documentaire over het creatieve brein die ik recent keek zei: “Als je niet houdt van een omgeving waar makers en initiatiefnemers aan de slag zijn, zal je geen nieuwe ideeën krijgen”. Dit deed mij denken aan de waardevolle ruilhandel van kennis en expertise tijdens de studiedag.

Na de eerste workshop ronde volgde het onderdeel ‘speeddate’. Eerder op de dag dacht in mijzelf, ik begeef mij in een ruimte met mensen die veel gemeen hebben met elkaar. We voeren vrijwel allemaal hetzelfde vak uit en we zijn allemaal van het ervaren en doen. Tijdens de speeddate besefte ik dat er, natuurlijk, ook binnen deze populatie veel verschil is. Te beginnen bij het voorstellen. Sommigen deden dit wel, sommigen niet. Ik had mijzelf voorgenomen iedereen een hand te geven, want: contact. Zo ervaar je in een half uur tijd de ‘kleffe’ hand, de ‘natte’, de ‘ik-wil-bovenop’ de ‘slappe’ hand, de ‘au-deze-ging-heel-stevig’ en de ‘frisgewassen, licht stevige’ handdruk. Andere visies, andere persoonlijkheden en werkzaam met andere doelgroepen. Speeddaten = verrijkend.

Daarna de lunch, waarbij ik bij mezelf merkte dat de aanwezigheid van het eten en vrij rondlopen mij comfortabel deed voelen en gesprekken ervoer ik als spontaner en meer ongedwongen dan bij de speeddates. Met een net iets te onnodig volgegeten buik ging ik naar de volgende workshop: Protocol positieve lichaamsbeleving van Marlies Rekkers. Nu is het voor mijzelf geen nieuw inzicht dat ik niet een uitermate positieve lichaamsbeleving heb, wat versterkt werd door de kroketten waar ik een half uur eerder van genoot. Nu ik als therapeut met allemaal therapeuten zat, had ik opeens het gevoel dat mijn lichaamsbeleving positief moest zijn. Want ben ik dan wel een goede therapeut, kunnen wij cliënten verder helpen dan dat wij zelf zijn? Ik denk dat het kan, maar daaruit kan een discussie volgen hoe gezond dat eigenlijk is. Als jij hier jouw visie op wilt delen, dan zie ik graag een mail tegemoet!

Een dans, speeddates, lunch en twee workshops verder dacht ik tot een uur of 15:00 helemaal de essentie, de clou, van deze studiedag te snappen. Tot de theatrale afsluiting. Twee mensen die aan weerszijden van een glasplaat een soesje van de plaat likken met een innige passie, waarbij ik eigenlijk niets liever wil dan wegkijken. Af en toe won de sensatiezoeker in mij die toch even keek. Áls dit, zoals de intentie van het optreden was, geïnspireerd is op een van de workshops dan ontvang ik graag een mail met de naam van deze workshop! Zo kan ik misschien toch een stukje van de clou begrijpen en deze delen met mijn lotgenoten die in verwarring de zaal verlieten na het optreden.

Vind je het leuk jouw beleving te delen? Ik hoor deze graag!

PS We houden contact!
 

Geschreven door: Eline ten Pas