Praktijkverhaal: Een trouwe vriend
23 maart 2023Praktijkverhaal door Wesley van Kouterik.
Precies een jaar geleden werd ik stilgezet. Mentaal erdoorheen, een overvol hoofd, constant piekeren, volledig overprikkeld en niet meer in staat om mezelf te concentreren of iets in me op te nemen. Ik was snel geïrriteerd, boos en kreeg paniekaanvallen waardoor ik slecht sliep. Na maanden van sluimerende signalen die ik ergens wel voelde, maar net zo gemakkelijk negeerde, realiseerde ik me dat het foute boel was en dat ik op een point of no return was aangekomen. Gelukkig had ik een trouwe vriend naast me.
"Best raar om te beseffen dat ik andere mensen heel goed bij kan staan, maar dat ik het voor mezelf helemaal niet meer wist."
Na een complexe jeugd, volwassen worden met vallen en opstaan en verschillende life events voelde ik dat het tijd was om voor mezelf te kiezen. Als PMT-er geloof ik dat ons lichaam ons kompas is en bewegen helend werkt . “Waarom heb uitgerekend ik het dan zo ver laten komen?” was een vraag die ik mezelf talloze keren gesteld heb. Antwoord hierop kreeg ik echter niet en het hielp me ook niet. Het resultaat was dat ik nog meer vastliep in mijn hoofd. Mijn trouwe vriend wist gelukkig raad.
In een werkzaam leven waarin ik vele medemensen heb mogen helpen bij hun struggles en hulpvragen wist ik het nu ineens zelf niet meer. Best raar om te beseffen dat ik andere mensen heel goed bij kan staan, maar dat ik het voor mezelf helemaal niet meer wist. Als PMT-er ben ik opgeleid om denken, voelen en handelen te integreren, maar bij mezelf kreeg ik het niet meer voor elkaar. Weer allerlei vragen waar het antwoord schuldig op bleef en frustraties de overhand kregen. Inmiddels weet ik de betekenis van deze vragen, maar daar schrijf ik misschien een ander keertje nog iets over. Na lang wikken, wegen, twijfelen en ja, ook mijn trots opzij zetten, koos ik ervoor om hulp te zoeken. Op een bijzondere manier (het moest zo zijn) vond ik een waanzinnig goede en inspirerende holistische coach die mij op weg heeft geholpen mijn pad te (her)vinden en op momenten met mij mee te reizen. Mijn trouwe vriend reist ook altijd met mij mee.
Nu, een jaar verder en een schat aan ervaringen rijker ben ik op de weg terug. Geloof en vertrouwen is er altijd geweest, ook op de donkerste momenten. Een burn out overkomt je en is doffe ellende, maar als je ervoor open staat biedt het ook kansen. Kansen die ik met beide handen heb aangegrepen. Een eindbestemming is er niet, samen met mijn trouwe vriend reis ik verder en het is goed zoals het is.
Op 8 januari van dit jaar liep ik de halve marathon van Egmond. Een nieuw jaar, een nieuwe start, maar ook het afsluiten van een jaar waarin het leven een drastische wending nam. Hardlopen speelt een belangrijke rol in mijn leven. Voor mij betekent het vrijheid. De wind tegen mijn huid, de geur van buiten, door weer en wind, de natuur, het lijf dat aan het werk is, ademen, doorademen, ontspanning door inspanning. Als PMT-er weet ik welke positieve effecten bewegen heeft op lichaam en geest en daar zou ik zelf ook hart en ziel aan willen toevoegen.
De trouwe vriend in dit ervaringsverhaal is een metafoor voor hardlopen. Hardlopen is voor mij een zeer effectieve vorm van “therapie” geweest met oneindig veel helende effecten op het gebied van lichaam, geest, hart en ziel. Deze ervaringen neem ik mee en geef ik door. Aan de mensen die zich herkennen in mijn verhaal zou ik willen zeggen;